เมื่อบีเซลล์และทีเซลล์ถูกกระตุ้นโดยเชื้อโรค หน่วยความจำบีเซลล์และทีเซลล์จะพัฒนาขึ้น และผลการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันหลัก ตลอดอายุขัยของสัตว์ เซลล์หน่วยความจำเหล่านี้จะ "จดจำ" เชื้อโรคแต่ละตัวที่พบ และสามารถติดตั้งการตอบสนองขั้นที่สองที่รุนแรงได้หากตรวจพบเชื้อโรคอีกครั้ง การตอบสนองหลักและรองได้รับการอธิบายครั้งแรกในปี พ.ศ. 2464  ภูมิคุ้มกัน โดยนักภูมิคุ้มกันวิทยาชาวอังกฤษ Alexander Glenny [21] แม้ว่ากลไกที่เกี่ยวข้องจะไม่ถูกค้นพบจนกระทั่งภายหลัง ภูมิคุ้มกันชนิดนี้มีทั้งแบบใช้งานและแบบปรับตัว เนื่องจากระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายจะเตรียมพร้อมสำหรับความท้าทายในอนาคต ภูมิคุ้มกันแบบแอคทีฟมักจะเกี่ยวข้องกับทั้งด้านเซลล์และร่างกายของภูมิคุ้มกัน เช่นเดียวกับข้อมูลจากระบบภูมิคุ้มกันโดยธรรมชาติ.